മഴമരം

ഞെട്ടറ്റു വീഴും കുരുന്നില തൻ വിറയൽ പോലെ
മാനത്തെ മുകുലിൽ നിന്നിറ്റുമോരോ മഴത്തുള്ളിയും പോലെ
ചിറക് വിരിഞ്ഞു പറക്കുവാൻ പഠിക്കുമൊരു കുഞ്ഞുകിളി പോലെ
പിച്ച വെക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടാവുന്നു നാളുകളൊത്തിരി
അവിടെ വഴുതിയും ഇവിടെ കാലിടറിയും
വീണ്ടുമെഴുന്നേറ്റും എത്താകൊമ്പിലെത്തിപ്പിടിക്കാൻ കൊതിച്ചും
വലിയ ബിംബവുമതിനൊരു കൊച്ചു പ്രതിബിംബവുമാ-
യൊരു സർക്കസ് കോമാളിയായാടിക്കളിച്ചും
ഉള്ളിന്റെയുള്ളിനെ വാക്കുകളെന്ന നാലതിരുകൾക്കുള്ളി-
ലൊളിക്കാൻ കിണഞ്ഞും പരാജയപ്പെട്ടും
അറിയാതുണരും വിങ്ങലുകളൊരു പൊട്ടിത്തെറിയിലറിയതുതിരുമ്പോൾ
അതിൽ നൊവും മനസ്സെൻ ജീവനേക്കാൾ പ്രീയമെന്നതൊരെരിയും-
വേദനയായ് നെഞ്ചിൽ പടർന്നും...............